درست است که هر یک از ما تنها یک نفر هستیم، ولی هنوز هم یک نفر هستیم. درست است که هر کاری را نمی توانیم انجام دهیم ولی هنوز هم کاری هست که قادر به انجام آن باشیم و آزادیم تا سر نپیچیم از انجام آنچه که در توان ماست.
من برای یک نفرها می نویسم. من برای آن یک نفر می نویسم که در آستانه رویای من برای فردا ایستاده است.
فلسفه من در تمامیت خود چیزی جز تبیین مفهوم آزادی و پاسداری از فردیت مقدس انسان نیست. فردیتی که در تمام تاریخ مورد هجوم نیروهای ویرانگری بوده است که انسان را تنها یکی از "آن دیگران" می خواهند. قبیله، جامعه و سنت و امروز در کالبد "عقاید عمومی" و جامعه مدرن هر یک در عصری بر فردیت ما تاخته اند و همیشه در طول تاریخ قهرمانانی بوده اند که از فردیت ما در برابر این هجومها پاسداری کنند.
نبرد نیروهای اهریمنی برای شکستن انسان و تبدیل او به واحدی همگن و فاقد استقلال و اندیشه مستقل در تمام تاریخ تداوم یافته است و هربار آتش جاودان فردیت ما در آتشکده ای پنهان از دیدگان اهریمن برای آینده حفظ شده است.
تبارشناسی اندیشه من را می توانید در آن آتش جاودانی بیابید که از زرتشت به هرمس و افلاطون رسید و با یکی به سنتهای میستیک راه یافت و با دیگری به جهان فلسفه برده شد و تا هگل و فلاسفه آیدهالیست آلمان و سپس کیرکگارد،نیچه و هایدگر تداوم یافت و در نهایت در عصر ما در فلسفه اگزیستنسیالیم باززاده شد و در روانشناسی با یونگ تولدی دوباره یافت. این خرد جاودان در خانه ابدی خود نیز در قلب عرفان ما و سنت عرفای ما از بایزید بسطامی تا منصور حلاج تداوم یافت و در دل فلسفه اشراق سهروردی مکتوم ماند تا فیلسوفی از غرب با نام هانری کربن باز گشاید درهای این گنج کهن را.
فرزانش جاودان برای من، تبار شناسی و رمز گشایی گذشته گمشده و خاکستری ماست و تلاش برای یگانه سازی ذهن ناهشیار جمعی ما با درک امروزمان از خویشتن، در جهانی که از هر زمان دیگری در طول تاریخ کوچکتر و از هر زمان دیگری در تاریخ آگاهی گسسته تر است.
