ویروس کرونا و تقلای انسان مدرن

در افسانه های یونان سیسیفوس پادشاهی زیرک ، حریص و بی رحم بود که تصمیم گرفت مرگ را نیز فریب دهد. او نخستین پادشاهی بود که تجارت را بنیاد نهاد و جهت یابی را کشف کرد و به انسانها این امکان را بخشید که دریاها را به سوی سرزمینهای دور بپیمایند.

زمانی که او دستکاری در طبیعت را آغاز کرد زئوس به مرگ فرمان داد تا او را در اعماق دوزخ تارتاروس به زنجیر کشد. سیسیفوس در مسیر دوزخ، تاناتوس که خدای مرگ آرام وبی خشونت است را فریب داد تا به او چگونگی عملکرد زنجیرها را بیاموزد و اینگونه بود که او در لحظه ای فرصت یافت تا تاناتوس را فریب دهد و او را به جای خود در تارتاروس به زنجیر کشد.

او به زمین بازگشت و پس از آن دیگر کسی بر روی زمین به مرگ طبیعی نمرد حتی آنان که بسیار پیر بودند و از بیماری رنج می کشیدند. سرانجام خدایان سیسیفوس را تهدید کردند که زندگی را برای او پر از رنج و مصیبت خواهند کرد مگر آنکه مرگ را از زنجیر رها سازد و او ناگزیر چنین کرد ولی پیش از مرگ خود، به همسرش توصیه کرد تا او را عریان به رودخانه ای بسپارد که به سرزمینهای پرسفونه ختم می شود.

او سپس پرسفونه همسر خدای جهان زیرین و آورنده فصل بهار را نیز فریب داد و به او گفت که حضور عریان او تنها نشانی از بی احترامی هادس خدای جهان زیرین به پرسفونه است . سیسیفوس پرسفونه را ترغیب کرد تا او را به جهان زندگان بازگرداند.

سرانجام پس از بازگشت دوباره اش به جهان زندگان، زئوس خدای خدایان فرمان داد که او محکوم است تا به مجازات فریبکاری و خود  بزرگ بینی ، تا ابد هر روز سنگی بزرگ را به بالای تپه ای هل دهد و در پایان روز آن سنگ بزرگ باز به پایین تپه بازخواهد لغزید و این مجازات ابدی و بدون توقف سیسیفوس خواهد ماند.

اگرچه تصویرسازی حرفه من نیست ولی تصویری که من از تقلای انسان مدرن در برابر ویروس کرونا می بینم چیزی جز تداعی دوباره داستان سیسیفوس و یا همان افسانه سیزیف آلبر کامو نیست با این تفاوت که می توان حتی در این بیهودگی پررنج نیز معنایی یافت و از همین رو تصمیم به کشیدن تصویری که می بینید گرفتم.

افسانه ای دیگر وجود دارد که می گوید در تمام تاریخ جهان تنها یک لحظه است که سیسیفوس از هل دادن سنگ باز می ایستد و سنگ نیز به پایین نمی غلتد و آن لحظه ای است که سیسیفوس به نوای ساز عشق اورفیوس که برای بازگرداندن عشق و به بیانی روح خود به جهان زیرین می رود گوش می سپارد و این تنها لحظه ای است که چرخش بیهوده و ملالت بار جهان از حرکت باز می ایستد.  

آیدین آرتا